Dennis Vriens, work package leader van de PLASTIC-3 trial, LUMC, Leiden

Biografie:
Als nucleair geneeskundige ben ik werkzaam in het Radboudumc, Nijmegen met als aandachtsgebieden kwantitatieve nucleaire geneeskunde en het (kosten)effectiviteit van het inzetten van moleculaire beeldvorming en radionuclidentherapie bij kanker.
Ik ben, samen met Sopany Saing, medevoorzitter van het PLASTIC-3 werkpakket dat onderzoek zal doen naar de kosten-effectiviteit van het inzetten van FAPI-PET bij de diagnostiek naar lokaal-gevorderd maagcarcinoom.

Sessie informatie:
Fibroblastactiveringsproteïne(FAP) is een membraangebonden eiwit dat specifiek tot expressie wordt gebracht door geactiveerde fibroblasten, vrijwel uitsluitend bij pathologische aandoeningen, waaronder artritis, fibrose en kanker. FAP komt tot overexpressie in kanker geassocieerde fibroblasten (CAF’s) die zich in het tumor-stroma bevinden. FAP-expressie is gerelateerd aan een aantal tumorbevorderende activiteiten zoals angiogenese, proliferatie, resistentie tegen chemotherapie, hermodellering van extracellulaire matrix en immunosuppressie, wat leidt tot de hypothese dat FAP-activiteit betrokken is bij de ontwikkeling van kanker, de migratie van kankercellen en de verspreiding van kanker. Bij de meeste soorten kanker wordt een hogere FAP-expressie dan ook geassocieerd met slechtere klinische uitkomst. Daarom werden verschillende FAP-remmers (FAPI’s) ontwikkeld met een therapeutisch doel, waarvan de effectiviteit klinisch tegenviel.

Onlangs zijn hoog-selectieve FAPI gelabeld zodat ze zichtbaar te maken zijn met moleculaire beeldvorming met positronemissietomografie (PET). De publicatie van het eerste basket cohort werd “image of the year 2019” gezien het veelbelovend karakter als pan-kanker tracer. Inmiddels zijn er meerdere cohorten gepubliceerd over de meerwaarde van het inzetten van FAPI-PET/CT bij diverse pathologieën waarbij in het algemeen opvalt dat FAPI, in tegenstelling tot veen andere modaliteiten, ook in staat blijkt juist geschikt te zijn bij tumoren die lastig te stadiëren te zijn (waaronder maagcarcinoom). Daarnaast is er beperkte opname in andere weefsel wat ook tot een relatief hoge specificiteit leidt en suggereert dat systemische radionuclidetherapie met FAPI weinig toxisch zou kunnen zijn.

Deze presentatie richt zich hoofdzakelijk op wat er bekend is voor het diagnostisch gebruik van FAPI-PET/CT bij maagcarcinoom en waar foutpositieven en andere uitdagingen verwacht worden.